Wat is een DAO? Stel je de volgende situatie voor: je ziet een auto rijden zonder chauffeur. Deze auto is op zoek naar passagiers om naar een gewenste locatie te vervoeren. Nadat de passagiers afgezet zijn, gebruikt de auto zijn winst om naar een laadstation te gaan. Met uitzondering van de initiële programmering, heeft de auto geen hulp van buiten nodig om te bepalen hoe hij zijn missie moet uitvoeren.
Deze situatie is geschreven door voormalig Bitcoin-medewerker Mike Hearn. Hij beschrijft hoe Bitcoin binnen een xx aantal jaar leiders van organisaties in de toekomst zou kunnen helpen. De hierboven genoemde situatie beschrijft het gebruik van een gedecentraliseerde autonome organisatie. Daar komt de afkorting DAO dan ook vandaan. De gedachte is dat als Bitcoin financiële tussenpersonen kan afschaffen, bedrijven en andere organisaties zonder hiërarchisch management zouden kunnen werken.
DAO’s streven naar het coderen van bepaalde regels die ene bedrijf vanaf het begin zou moeten hebben. Dit kan een bepaald percentage van de inkomsten zijn of het bepalen van een proces waarmee een dergelijke regel gewijzigd kan worden. Het verschil met een huidig bedrijf is dat dergelijke regels niet digitaal afgedwongen kunnen worden. Met een DAO behoort juist dat wel tot de mogelijkheden.
De DAO
Het meest beroemde project om zo’n organisatie te creëren, kreeg de naam ‘De DAO’. Dit project werd in 2016 gelanceerd en was binnen een paar maanden reeds mislukt. Toch is dit project een goed voorbeeld van datgene wat mensen in hun gedachten hebben als ze over technologie praten.
Het plan was om deelnemers zogeheten tokens te laten ontvangen. Vervolgens kon men stemmen voor welke projecten ze tokens wilden betalen. Bij het selecteren van de projecten werd er gebruik gemaakt van ‘de wijsheid van het publiek’.
In dit project stonden enkele zaken centraal:
- Iedereen met internettoegang kan DAO-tokens bewaren of kopen.
- DAO-makers kunnen de regels bepalen waarop ze hebben gestemd.
- In samenvatting werken DAO’s op dezelfde manier. Ze vertrouwen op slimme contracten of voorgeprogrammeerde regels die beschrijven wat er in het systeem kan gebeuren.
Deze slimme contracten zijn geprogrammeerd om verschillende taken uit te voeren, zoals het uitdelen van fondsen na een bepaalde datum of wanneer een bepaald percentage van de kiezers bereid is om een project te financieren. Sommige voorstanders zeggen dat het kan werken voor een organisatie waar elke beslissing moet worden genomen, niet alleen die met betrekking tot geld.
De veiligheid
Tegenwoordig is het moeilijk om een DAO te veranderen, of de slimme contracten die eraan ten grondslag liggen, zodra deze zijn geïmplementeerd in de etherische blockchain. Dit is ‘goed’, omdat één persoon of entiteit de regels niet kan wijzigen. Maar, in potentie is dit ook een groot nadeel. Als iemand een fout opmerkt in een draaiende DAO, kunnen de ontwikkelaars deze code niet noodzakelijkerwijs wijzigen. Bij het hierboven genoemde project was dit dan ook één van de nadelen.
De onderzoekers keken toe hoe de aanvaller langzaam geld aan het stelen was, maar ze konden dit op geen enkele manier stoppen. De beste manier om met een vergelijkbare toekomstige situatie om te gaan, staat nog ter discussie.
